Της Ματίνας Σταθάκη.

Όλα μου τα έμαθες καρδιά μου.

Όλα όμως με το μυαλό.

Έβαλες κουμανταδόρο τη λογική και ξέχασες ποια είσαι και πού θες να πας.

Καλά τα πήγες βέβαια. Παράπονο δεν έχω. Σοφές επιλογές έκανες.

Αλλά άφησες το τιμόνι και το μόνο που έκανες ήταν να ακούς και να εμπιστεύεσαι τυφλά το μυαλό. Και μέσα στα πολλά που άκουσες από το μυαλό ήταν και το «εσύ δεν είσαι για αυτά» και το «εσύ δεν μπορείς, δεν θα τα καταφέρεις».

Και τα πίστεψες καρδιά μου.

Μυαλό είναι αυτό. Να μην το ακούσεις;

Και έτσι δεν σκέφτηκες αν ως καρδιά μπορούσες να αντέξεις περισσότερα.

Αν ήσουν φτιαγμένη για πιο δύσκολα πράγματα.

Δεν αναρωτήθηκες ποτέ αν μπορούσες τελικά να αντέξεις. Αν τελικά ήσουν για περισσότερα. Αν ήσουν για κάτι άλλο…

Δεν το έψαξες.

Και να που τώρα έφτασες στα 35 (κάλλιο αργά παρά αργότερα θα μου πεις) για να καταλάβεις τη δύναμη του “μπορώ”.

Μια λέξη είναι. Μόνο μια!

Αλλά με τεράστια σημασία και γιγάντια δύναμη.

Την έμαθες λίγο τυχαία αλλά την έμαθες εν τέλει.

Όλα μου τα έμαθες καρδιά μου αλλά ξέχασες μια λέξη.

“Μπορώ.”

Μπορώ να γίνω αυτό που θέλω, αυτό που έχω ονειρευτεί και αυτό που στοχεύω.

Μπορώ να φτάσω εκεί που κοιτάω.

Μπορώ να είμαι αυτό που θέλω και συγχρόνως να κοιτάζω το μέλλον και τους στόχους μου.

Μπορώ να αντέξω τις δυσκολίες, τις ανηφοριές και τα πισωγυρίσματα.

Μπορώ να γίνω αυτό που πάντα ήθελα και κάπου το παράτησα.

Γιατί τώρα ξέρω πως η καρδιά αντέχει.

Τώρα έμαθα τη πιο σημαντική λέξη και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Μπορώ!

ΑΝΑΠΝΟΕΣ